Саясаттың өмір шындығын айқындайтын құбылыс ретінде сәнге әсер ететінінің тағы бір дәлелі – балалар шығармаларынан үзінді.
Рас, өткен ұрпақтың сәнін біз және біздің балалар бүгінгі призма арқылы қабылдайды.
1991 жылы дүниеге келген келесі жолдардың авторлары үшін «Кеңес Одағы» қазірдің өзінде ата-әжесі мен әке-шешесінің әңгімесіне арқау еткен әңгіме.
«КСРО одағы кезінде киімге мән бермейтін, онша жақсы киінбейтін.Еркектер галош киіп, төселген күрте, жұмыста жеңіл қалпақ, қолғап киетін. Ал әйелдер куртка киетін. , қолғаптар, бастарына орамал (басы көрінбеуі үшін) - сонымен қатар галошта. Мұндай киімдер жұмыс істеудің ең ыңғайлы тәсілі болды ». (Вадим Худяков)
«КСРО-ның қызыл туы болды, сондықтан қызыл сәнде болды. Қызыл түс - ауыр жұмыс істегенде төгілетін қанды білдіреді. Балалар қызыл галстук таққан, әйелдер Мерекелерде үнемі қызыл көйлектер киетін, көліктер қызыл түспен шығарылатын, үйлерде қызыл түсті тұсқағаздар болған.» (Аты сызылған.)
"Барлық адамдар бірдей киінетін. Біркелкі киім болған. Ол кезде балалар форма киетін: қыздар қара қоңыр юбка, блузка және қызыл галстук киген, ал ұлдар қара шалбар, ақ көйлек, сонымен қатар қызыл галстук киетін". (Аты сызылған.)
«Кеңес балаларына кішкентай кезінен бастап оқу керек, жұмыс істеу керек, бірақ ойнаудың қажеті жоқ еді.Ал балалар ойнамайды, тек сабақ оқыды, жұмыс істеді.Балалардың бәрі бірдей киім киген. ...Негізінен, маған бұл жақсы сияқты көрінгенімен... КСРО-да өте азғын балалар болған». (Джулия Остроушко)
«Ол кезде балалар өте нашар киініп, тамақтандыруға ақшаны әрең алатын».
(Игорь Мельниченко)
"КСРО құлады, енді жоқ дейді. Бірақ мен оған толық сенбеймін. Мүмкін бұл ел әлі бар шығар? Онда адамдар жұмыс істейді, 1 мамыр жыл сайын тойланады..." (Света Камынина)